Z historii miasta

Radków jest jednym z najstarszych miast Ziemi Kłodzkiej: prawdopodobnie już w XI w. istniał tu gródek przy szlaku handlowym z Kłodzka do Broumova, łączącym Śląsk z Czechami. Kroniki Cosmasa z XI w. wymieniają go pod nazwą Hradek. Prawa miejskie osada otrzymała już za czasów Jana Luksemburczyka przed 1322r. Niebawem (XV w.) Radków stał się, obok Kłodzka, Bystrzycy i Lądka , jednym z czterech tzw. miast królewskich w Kotlinie Kłodzkiej.

Niestety, ani opieka władców, ani pokaźne mury obronne nie uratowały miasteczka przed atakami Husytów, habsburskich dragonów czy szwedzkich żołdaków, a liczne zarazy i epidemie dopełniły czary goryczy.  W efekcie miasto całkowicie podupadło. Ponowny rozkwit Radków zaczął przeżywać w XIX w., kiedy to stał się znaczącym ośrodkiem przemysłowym (kamieniołomy, browar, fabryka pończoch). Od tego również okresu datuje się nieprzerwany rozwój turystyczny miasteczka. Za jego symboliczny początek uznać wypada wizytę samego W. Goethe w 1790 roku, który właśnie tu znalazł bardzo później rozpowszechnione nefryty, a przede wszystkim tak zachwycił się tutejszym krajobrazem, że ogłosił Radków za najpiękniejsze miejsce w Kotlinie Kłodzkiej!

Już niecałe 50 lat później właśnie stąd wyruszano na Brumovskie Steny, do pięknych Wodospadów Pośny i Wambierzyc, ale przede wszystkim na Szczeliniec Wielki, którego trwająca do dziś nieustanna eksploracja właśnie się rozpoczynała. Atrakcyjność miasta wzrosła po zbudowaniu w latach 1867-70 "Szosy Stu Zakrętów", a kiedy w 1903r. doprowadzono linię kolejową ze Ścinawki Średniej, Radków był już znaną miejscowością letniskową